"میکویان 1.44 _ 1.42 "Flatpack " جنگنده نسل پنجم فوق العاده با سرانجامی نافرجام

پروژه میکویان 1.44 _ 1.42    نمونه اولیه جنگنده برتری هوایی نسل پنجم نیروی هوایی روسیه است. جدا از انواع مطرح شده، این هواپیما با نام MiG-MFI و بطور غیر رسمی MiG-35 و حتی MiG-39 نیز شناخته می شود. ناتو نیز نام "Flatpack" را برای آن برگزیده است. در واقع ارتباط بین 1.44 _ 1.42   هنوز هم مبهم مانده است که در این مقاله برای راحتی از 1.44 استفاده می شود. 1.44 بعنوان ورود دفتر طراحی میکویان- گورویچ به برنامه طراحی جنگنده خط مقدم روسیه بود. کاری که در سال 1980 طرح ریزی شده و شبیه برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته ایلات متحده بود.

در واقع 1.44 برای مقابله با F/A-22 و کنار زدن آن از هر لحاظ طراحی شد. این جنگنده که قابل مقایسه با F/A-22 و یوروفایتر تایفون است دارای ویژگی های طراحی بسیار شبیه جنگنده های نسل پنجم غربی که شامل تغییر بردار رانش، پنهانکاری، حرک کروز مافوق صوت و سیستمهای پیشرفته الکترونیکی می باشد،است. نگاه به توسعه 1.44 نشان می دهد که این پروژه بیشتر برای زمینه سازی و دسترسی به فناوریهای مورد نظر و طراحی های بعدی توسعه یافت تا اینکه یک جنگنده برتری هوایی باشد. طراحی میگ 1.44 _ 1.42   همواره در هاله ای از ابهام باقی مانده است. در سال 1997 دولت روسیه پروژه MFI را به خاطر هزینه های بالا ( 70 میلیون دلار به ازای هر فروند) لغو کرد.

با این حال توسعه پروژه با انجام آزمایش پروازی در 29 فوریه سال 2000 و در ادامه با دو پرواز آزمایشی تایید شده در سال 2001 ادامه یافت. با کنار گذاشتن پروژه MFI، پروژه دیگری تحت عنوان PAK FA ( مجتمع هوایی آینده برای نیرو های هوایی تاکتیکی) برای ساخت هواپیمایی با قابلیت جنگنده F/A-22 رپتور و قیمت و اندازه ای شبیه جنگنده ضربتی مشترک F-35 آغاز شد. در سال 2001 هند با روسیه توافق توسعه و ساخت برنامه PAK FA را با همکاری دو کشور حاصل نمود. دو شرکت میکویان-گرویچ (با نمونه به روز شده پروژه 1.44) و سوخوی طرحهای خود را به وزارت دفاع روسیه ارایه دادند که اینبار میکویان موفق نبود و این وزارت دفتر طراحی سوخوی را انتخاب نمود. طرح پیشنهادی سوخوی هواپیمای بال متمایل به جلو هم خانواده Su-47 _ S-37 برکوت بود. شروع تولید این طرح جاه طلبانه برای سال 2010 طرح ریزی شد. این درحالی است که میگ و یاکولوف بعنوان پیمانکار ثانویه در نظر گرفته شده و میگ 1.44 نیز بعنوان نمایشگر فناوری پروژه PAK FA مورد استفاده قرارگرفت. موتور Al-41F میگ 1.44 نیز برای این پروژه در نظر گرفته شده است. طراحی بالهای میگ 1.44 بصورت دلتا بوده، خدمه یک نفر و دارای کانارد متحرک می باشد. طراحی ظاهری میگ 1.44 بسیار شبیه جنگنده یوروفایتر تایفون است. این هواپیما از دو موتور Al-41F لیولکا با پس سوز و سیستم تغییر بردار رانش هرکدام با قدرت 175 کیلو نیوتون نیرو می گیرد ( این موتور همچنان در حال توسعه و تکمیل است).

ورودی موتور ها در یک جا و در زیر بدنه هواپیما قرار گرفته است. میگ 1.44 ، 35 تنی از نظر تئوری دارای حداکثر سرعت 2.6 ماخ بوده که نسبت به جنگنده F/A-22 بیشتر است و قادر به پرواز دراز مدت مافوق صوت است.ارابه فرود میگ 1.44 شامل یک ارابه فرود دو چرخه در جلو و دو ارابه تک چرخ در پشت می باشد. اویونیک (الکترونیک) هواپیما مطابق با آخرین استاندارد های غرب مانند کابین شیشه ای، رادار پالس داپلر با آنتن آرایه ای مرحله ای هوایی می باشد. سیستم رادار با سیستم کنترل آتش مرتبط بوده که به هواپیما اجازه ردگیری 20 هدف و درگیری همزمان با 6 فروند از آنها را می دهد. البته ادعاهای در خصوص درگیری همزمان با 20 هدف نیز وجود دارد که غیر واقعی به نظر می رسد همچنین این سیستم عالی اجازه درگیری فراتر از میدان دید (فامد) با هواپیماهایی مانند F/A-22 را به میگ 1.44 می دهد. کنترل و مانور پذیری آن نیز با دارا بودن کنترل با سیم، سیستم تغییر بردار رانش و دو موتور قوی چیزی کمتر از F/A-22 نداشته و با آن برابر ارزیابی می شود. همچنین میگ 1.44 دارای گشتره وسیعی از سلاحهای قابل حمل هوا به هوا مانند موشک R-77 و R-73 آرچر و هوا به زمین و یک توپ 30 میلیمتری است. می باشد در آخر انتظار می رود که در آینده جنبه های آزموده شده در میگ 1.44 و MiG-29SMT در یک طرح جدید جنگنده نسل پنج و نیم به کار گرفته شود. زیرا بی تردید روسیه با مرزهای طولانی خود به چنین جنگنده دوربرد و کارآمدی نیاز خواهد داشت.در پایان علیرغم تمام این برتریهای چشمگیر این رهگیر فوق العاده به علت هزینه سنگین تولید هرگز به خط تولید انبوه و حکومت بر آسمانها نرسید و یکی از بزرگترین طرح های نافرجام هوایی لقب گرفت.

پدیده ای شگفت انگیز از لوفت وافه ، نخستین بمب افکن رادار گریز با آیرودینامیک غیرمتعارف HORTEN HO 229

در سال 1943، رئیس لوفت وافه آلمان (نیروی هوایی) ، هرمان گورینگ ، نیم میلیون رایش مارک را جهت شروع  پروژه ساخت بمب افکنی ماورای زمان به برادران Reimar و والتر هورتن اختصاص داد . طراح این هواپیمای غیر عادی والتر هورتن یک افسر فنی در ارتش آلمان بود .این هواپیمای فوق پیشرفته Horten Ho 229 نام داشت.

 Horten Ho 229 هواپیمای رادارگریزی بود که آلمان در اواخر جنگ جهانی دوم طراحی کرد ولی هرگز نتوانست از آن استفاده کند. مهندسان رایش سوم تنها چند قدم تا ساخت هواپیمایی که میتوانست مسیر جنگ جهانی دوم را تغییر دهد، فاصله داشته اند .بالهای سرتاسری این پرنده ی بی نظیرهواپیمای B-2 ایالات متحده را در ذهن تداعی میکند. طراحی هواپیما به گونه ای بوده است که بتواند با سرعت ۹۵۶ کیلومتر بر ساعت حرکت کند.  229برای افزایش توانایی کنترل یا مقاومت از هیچ سطح عمودی استفاده نکرده بود و تمامی سطوح خارجی این هواپیما در اوج گرفتن آن نقش داشتند.

 

              بقایای HORTEN HO 229 موجود در موزه صنعت هوایی ایالات متحده

طراحی یکدست این هواپیما توانایی خاصی را در فرار از مقابل چشم رادارها به 229 بخشیده بود و به بیانی دیگر اینگونه به نظر میرسید که هواپیمای هورتن 229 اولین هواپیمای رادار گریز در جهان باشد.هورتن 229 با ساختاری غریب، بسیار دیرتر از آن ابداع شده بود که بتواند در جنگ جهانی دوم به یاری نازی ها بشتابد. بعد ها و پس از طراحی و ساختن مجدد این پرنده  هدف مهندسان از بازآفرینی آن بررسی و تایید رادار گریزی این هواپیما اعلام شد.

در صورتی که این هواپیما در زمانی دیگر در اختیار نازی ها قرار میگرفت قطعاً سرنوشت جنگ جهانی دوم تغییر پیدا میکرد زیرا این هواپیما علاوه بر توانایی محدود در پنهان شدن از دید رادارها از سرعت بسیار بالایی برخوردار بوده و حتی اگر رادارهای انگلیسی موفق به ردیابی آن میشده اند، زمان بسیار کمی برای نشان دادن عکس العمل از خود داشته اند. زمانی در حدود ۸ یا ۱۹ دقیقه که در این محدوده زمانی ایجاد پوشش دفاعی برای مقابله با این جنگنده ها امری بسیار سخت به نظر میرسید. با این همه و با وجود کامل بودن طراحی هواپیمای229  نازیها در سال ۱۹۴۵ با کمبود شدید سوخت و خلبان و مهمتر از آنها زمان مواجه بودند و همین امر فرصت یکه تازی بیشتر بر تاریخ جهان را از آنها گرفت.

اولین آزمایش 229 قبل از کریسمس سال ۱۹۴۴ صورت گرفته است اما پس از آن " زمان نازیها رو به اتمام گذاشت و فرصت استفاده از این ابداع برای حزب نازی به وجود نیامد. طراح این هواپیما، والتر هورتن فردی نظامی بود که طی جنگ بریتانیا در سال ۱۹۴۰ صدها تن از همکاران خود را از دست داده بود. این حادثه تا زمان مرگ با هورتن بوده و وی در واقع به منظور انتقام گرفتن از انگلیسیها اقدام به طراحی و ساخت هواپیمایی کرد که در برابر سیستم رادار انگلیسیها نامرئی باشد.درباره ی پیشرانه ی این هواپیما اولین نامزد موتور 003 شرکت بی ام دبلیو بوده است اما به علت مصرف سوخت بالا (به علت فضای کم مخزن بنزین در نوع طراحی این هواپیما) عملا راهی برای طراحان باقی نگذاشت و به جایش موتور توربو شارژ جامو 004 راه اندازی می شود.

ضمنا این هواپیما به لحاظ آیرودینامیکی دارای عملکردی مافوق تصور آمریکایی ها بوده است(طبق گفته ی مهندسین و ناظران آمریکایی) و در حین پرواز از پایداری خوبی برخوردار بوده است و تمامی سیستمهای هدایتی این پرنده بصورت آنالوگ و اهرم های کنترلی دستی بوده است . ضمنا این پرنده دارای سکان عمودی نبوده و از این حیث اولین نوع خودش محسوب می شده است و همین تکنولوژی بعد ها باعث طراحی و ساخته شدن بمب افکن B-2 در چهار دهه بعد تر شده است. سخن آخر اینکه مشاهده تکنولوژی به کار رفته در ادوات نظامی مانند HORTEN HO 229 ، توپ فوق سنگین DORA  ، سری تانکهای PANZER  و بسیاری از تجهیزات دیگر ارتش رایش سوم این تفکر را در ذهن تداعی میکند که به راستی اگر تقدیر تاریخ را به نحو دیگری رقم میزد امروز دنیایی کاملا متفاوت با آنچه میبینیم داشتیم .

 

مشخصات  کلی

Crew: 1

Length: 7.47 m (24 ft 6 in)

Wingspan: 16.76 m (55 ft 0 in)

Height: 2.81 m (9 ft 2 in)

Wing area: 50.20 m² (540.35 ft²)

Empty weight: 4,600 kg (10,141 lb)

Loaded weight: 6,912 kg (15,238 lb)

Max. takeoff weight: 8,100 kg (17,857 lb)

Powerplant: 2 × Junkers Jumo 004B turbojet, 8.7 kN (1,956 lbf) each

کارایی

Maximum speed: 977 km/h (estimated) (607 mph) at 12,000 metres (39,000 ft)

Service ceiling: 16,000 m (estimated) (52,000 ft)

Rate of climb: 22 m/s (estimated) (4,330 ft/min)

Wing loading: 137.7 kg/m² (28.2 lb/ft²)

Thrust/weight: 0.26 

تسلیحات

Guns: 2 × 30 mm MK 108 cannon

Rockets: R4M rockets

Bombs: 2 × 500 kilograms (1,100 lb) bombs

 

مقایسه دو غول ویرانگر TU-160 روسی و B1 آمریکایی ...آیا Blackjack از lancer برتر است ؟

هواپیمای بمب افکن مافوق صوت استراتژیک "TU-160" که دارای بال متغیر است، در دهه های 70 و 80 قرن بیستم میلادی توسط شرکت طراحی توپولف ساخته شده و از سال 1987 میلادی جزو تسلیحات نیروی هوایی روسیه است. بمب افکنی که سالهاست مالک عناوین بزرگترین هواپیمای جنگی، بزرگترین هواپیمای مافوق صوت و بزرگترین هواپیما با قابلیت بال متغیری است که تاکنون ساخته شده‌ است ، میباشد .

نوع مدرنیزه شده هواپیمای بمب افکن مافوق صوت استراتژیک روسی "تو ـ 160" ( طبق طبقه بندی ناتو ملقب به Blackjack ) با سیستم الکترونیکی جدید خود در برابر بمب افکن آمریکایی B1 - Lancer  باز هم برتری های بیشتری در آسمان به دست آورده است.

                                   TU-160 در تصویر بالا و B-1 در تصویر پایین

این هواپیما که در زمان شوروی طراحی شده، قبل از مدرنیزاسیون نیز سریع السیرترین هواپیمای موشک انداز قرن 21 میلادی محسوب می شد.همچنین 20 درصد بزرگتر از B-1. در واقع Tu-160 سنگین‏ترین و بزرگترین هواپیمای جنگی می‏باشد که تاکنون در جهان تولید شده است. این هواپیما، سرعتی بالغ بر 2 ماخ دارد و قادر است در شعاع عمل بسیار بزرگی، بدون نیاز به سوختگیری، عملیات نماید. این هواپیما دارای پسای کم (اصطکاک هوایی)، و بنا بر گزارشاتی، دارای اثر راداری کوچکتری نسبت به B-1 است. این موضوع همواره به عنوان برگ برنده و امتیاز برتری این بمب افکن سنگین شرقی در مقایسه با هم نوع غربی اش از نظر کارشناسان نظامی بود و حال با زمزمه های به روز شدن این بمب افکن ویرانگربه نظر میاید tu-160  قصد دارد همچنان برتری خود را حداقل بر روی کاغذ و آمار حفظ کند.

نوع مدرنیزه شده هواپیمای "تو ـ 160" دارای جدیدترین رادار و سامانه جنگ الکترونیک است و می تواند اهداف را در هر شرایط جوی و در هر وقت شبانه روز رهگیری کند. در نظر است "تو ـ 160" تا سال 2016 به موتور های بهینه سازی شده از نوع "ان کا ـ 32" مجهز شود تا سرعت آن به بیش از 2400 کیلومتر در ساعت افزایش یابد. البته لازم به ذکر است رقیب این هواپیمای روسی دارای کارنامه عملیاتی میباشد که با نگاهی مختصر به آن میتوان اعتراف کرد برتری تئوری tu-160  چندان هم غیر قابل تزلزل نیست . کارنامه ای که در آن  بی-۱ لنسر -   Boeing B-1 Lancer نقش بسزایی در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ ، سال ۱۹۹۸ در عملیات روباه صحرا در بمباران عراق ، یک سال بعد در عملیات ناتو در کوزوو ،حضور در جنگ افغانستان در سال ۲۰۰۱ ، سپس شرکت در اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ ، دارد.حضور با شکوه و تاثیرگذار این بمب افکن بی نظیر در صحنه ی میدانی نبرد سوریه بسیاری از معادلات را به نفع "تو ـ 160" تغییر داد و نشان داد این هواپیمای بی نظیر و کشور مالک آن هنوز هم در عرصه ی هوایی رقیبی قدرمتمند برای ایالات متحده هستند.

آخرین اخبار از جدیدترین جنگنده نسل پنجم جهان در روسیه - su T50 pakfa در مسیر جاودانگی

آزمایشات جدید بر جادوی نسل پنجم روسیه یعنی جنگنده پاکفا - su T50، آغاز شد. این جنگنده محصول کارخانه هواپیماسازی "سوخو" بوده و اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 2010 میلادی انجام داده است. در حال حاضر، آزمایشات مختلفی بر روی 4 فروند از جنگنده­ های نسل پنجم روسیه آغاز شده است. بهار امسال، آزمایشات نهایی دولتی بر روی این جنگنده ها صورت خواهد گرفت که دربرگیرنده ی انواع تست های مانوری ، توسط خلبانان ورزیده ی مرکز خلبانی چکالوا خواهد بود. یکی از خلبانان این مرکز هوایی در تاریخ 25 آوریل سال جاری میلادی به مدت بیش از2 ساعت، جنگنده پاکفا T-50 را در آسمان به پرواز درآورد. بر اساس برنامه ریزی های انجام شده، پنجمین جنگده ی پاکفا نیز در آینده ای نزدیک به این جمع خواهد پیوست که پس از آن، تمامی این جنگده ها در امتداد روخانه ی ولگا و از مرکز هوایی تست جنگنده های روسیه به پرواز درخواهند آمد.

اقدامات صورت گرفته

4 جنگنده­ ی پاکفا تاکنون بیش از 200 پرواز آزمایشی داشته اند و بر اساس اطلاعاتی که از این پروازها بدست آمده است، موتور و توربین های این جنگنده ها دستخوش تغییرات اساسی قرار گرفته شده اند. همچنین لازم به ذکر است تمامی این 5 جنگنده ،به مجهزترین سامانه ی الکترونیکی داخل کابین مجهز شده اند.

                                 ولادیمیر پوتین در حال بازدید از su T50

اقداماتی که باید صورت بگیرد

برای به تحقق نشاندن اهداف نهایی پروژه ی جنگنده های نسل پنجم روسیه، لازم است که حجم تولیدات این جنگده ها افزایش یابد. بر اساس آمار، 8 فروند جنگنده دیگر نیز برای انجام آزمایشات در فصل تابستان در حال ساخت و تولید هستند. این جنگنده ها قادر خواهند بود سالانه صدها پرواز مختلف را در شرایط گوناگون انجام دهند. در کل آنچه که نیروی هوایی روسیه را راضی خواهد نمود، 2000 پرواز آزمایشی موفقیت آمیز در شرایط مختلف می باشد. بدین ترتیب، اولین مرحله از آزمایشات دولتی بر روی جنگنده های نسل پنجم روسیه، تا اواخر سال 2015 میلادی به اتمام خواهد رسید. به موازات این پروژه، خلبانان روسیه به جدیدترین دستگاه های شبیه سازی پرواز نیز مجهز خواهند شد. این دستگاه ها در پایگاه نظامی-هوایی شهر لیپتسک روسیه مستقر شده و چند جنگنده ی پاکفا نیز تا سالهای 2015 الی 2016 به خدمت این پایگاه نظامی گرفته خواهد شد.

 

                     مقایسه ظاهری دو جنگنده نسل پنجم روسیه و ایالات متحده

به نقل از رسانه ی صدای روسیه در حال­ حاضر برنامه های دولت برای مجهزسازی ناوگان خود به جنگنده های نسل پنجم به سرعت در حال اوج گرفتن بوده و اولین اسکادران تخصصی جنگنده های پاکفا نیز تا اواخر دهه ی جاری میلادی به وضعیت کامل مانوری-عملیاتی دست خواهند یافت. اکنون پروژه تعمیرات و نگهداری این جنگده ها در آشیانه های پرواز جنگنده های ساخت شوروی سابق یعنی سوخو-30 و سوخو-35 انجام می گیرد.

بر اساس برنامه های دولت برای صادرات این جنگنده، تا اواخر دهه ی جاری میلادی، مدل مشابه جنگنده ی پاکفا و جنگنده  FGFA  نیز برای ارتش هند ( هند در حال حاضر تنها سرمایه گذار خارجی در پروژه پاکفا میباشد ) نیز به طراحی و تولید خواهد رسید. با این تفاسیر، صادرات این جنگنده ی نسل پنجم تنها به کشور هند تمام نشده و بسیاری از کشورهای دنیا نیز آمادگی خود را برای خرید آن اعلام کرده اند.

از برنامه های مهم و حائز اهمیت روسیه در حال حاضر می توان به پروژه ساخت تجهیزات نظامی فوق پیشرفته و همچنین ساخت آشیانه ای مخصوص برای سرویس دهی، تعمیرات و نگهداری جنگده های نسل پنجم روسیه اشاره نمود. به تحقق نشاندن این پروژه های سنگین، کمک شایانی به افزایش تولیدات این جنگده در آینده ای نزدیک خواهد نمود.